To blog or not to blog

Blogs: ze schieten als paddenstoelen uit de grond. Iedereen die iets te vertellen heeft, of daar toch zelf van overtuigd lijkt, voelt de onweerstaanbare drang om alles neer te schrijven in een blog. In het begin stond ik er wat sceptisch tegenover. Toch hebben ze allemaal iets gemeen: ze brengen verhalen uit de eerste hand. Recht uit het hart. Vaak als reactie op een gebeurtenis, iets uit de actualiteit of iets wat onverwacht het pad van de schrijver heeft gekruist. Met woorden als wapen. En laat woorden nu net datgene zijn waaraan ik mijn hart heb verloren.

Freestylen

Als copywriter is spelen met woorden mijn job. Ik ben een van die happy few die van haar hobby haar beroep heeft gemaakt. Of ik dan echt elke dag fluitend aan het werk ga? Ja, of toch bijna. Ook ik neem wel eens een opdracht aan die misschien minder mijn ding is, maar net dan erg gelegen komt. Of ik steek energie in een samenwerking die dan achteraf toch niet blijkt te zijn wat ik ervan verwacht had. Maar ik heb ook de vrijheid om op tijd en stond wat te freestylen, zoals met een eigen blog. Toen ik voor een klant uit de wellbeingsector een wekelijkse blog schreef over mijn avonturen in fitnessland, kreeg ik de smaak van het bloggen te pakken. Sindsdien liet het idee van een eigen blog me niet meer los.

Mijn eerste keer

Vandaag is het dan zover. Mijn eerste blog. Het is een ‘now’, ik ga ervoor. Wat je mag verwachten? Weetjes over copywriting, schrijven, taal. Verhalen “uit het leven gegrepen”. Mijn ervaringen als copywriter en vertaler. Big Brother gewijs binnengluren in mijn leven, meekijken in mijn hoofd. Maar wees gerust. Intieme bekentenissen, vieze pamperverhalen en foto’s van mijn dagelijkse ontbijt laat ik over aan de mama- en beautybloggers van deze wereld. Wat een passage van mijn twee piraten of een ultieme lifestyle ervaring niet helemaal uitsluit natuurlijk. Mama en moderne vrouw zijn nu eenmaal twee hoofdrollen die in dit leven voor mij zijn weggelegd.

Waarom een zoveelste blog?

“Ik blog enkel voor mezelf”, lees ik wel eens. Lijkt me eerder een contradictio in terminis. Bloggen betekent je verhaal naar buiten brengen, dus net niet voor jezelf houden. Anders schrijf je het beter in je dagboek en stop je die vervolgens ver weg onder je matras. Ik blog omdat het voor mij een ideaal medium is. Mijn verhaal doen op papier (of scherm) gaat vaak makkelijker dan face to face. Ik ben niet de grote mond die met luide stem mijn mening verkondigt en eens goed zegt waar het op staat. Alhoewel ik moet toegeven dat ik toch wel wat gezond jaloers ben op diegenen die dat wel kunnen. En laat ons niet onnozel doen. Erkenning, iedereen is er gevoelig voor. Ergens diep vanbinnen hoop ik natuurlijk op dat glimlachje van herkenning, die krop van ontroering, die Facebook duim ...